--«((فردا همان می‌شود که امروز می‌اندیشید ))»--

هر کاری که می‌کنیم، به درگاه خدا می رسد و به همان شکل به سوی ما بازمی‌گردد.

مردی از یکی از دره‌های پیرنه در فرانسه می گذشت، که به چوپان پیری برخورد کرد.

غذایش را با او تقسیم کرد و مدت درازی درباره ی زندگی و امور مربوط به آن با هم صحبت کردند

بعد صحبت به وجود خدا رسید.

مرد گفت: اگر به خدا اعتقاد داشته باشم باید قبول کنم که آزاد نیستم و مسوول هیچ کدام از اعمالم نیستم. زیرا مردم می گویند که او قادر مطلق است و اکنون و گذشته و آینده را می شناسد.

* چوپان ناگهان و بی مقدمه زیر آواز زد و پژواک آوازش دره را آکند.

* بعد ناگهان آوازش را قطع کرد و شروع کرد به ناسزا گفتن به همه چیز و همه کس.

* صدای فریادهای چوپان نیز در کوه‌ها پیچید و به سوی آن دو بازگشت.

سپس چوپان گفت: زندگی همین دره است، آن کوه‌ها، آگاهی پروردگارند؛ و آوای انسان، سرنوشت او.

آزادیم آواز بخوانیم یا ناسزا بگوئیم، اما هر کاری که می‌کنیم، به درگاه او  می‌رسد و به همان شکل به سوی ما بازمی‌گردد.

خداوند پژواک کردار ماست.

آدمی ساخته‌ی افکار خویش است فردا همان خواهد شد که امروز می‌اندیشیده است.

منبع : http://www.ghatreh.com/news/6874555.html.